Ωσπου ο ήλιος θ΄ανατέλλει,ώσπου η θάλασσα θάναι βρεγμένη.
Ωσπου ο χρόνος θα γυρίζει,ώσπου η πλάση θα μυρίζει.
Ωσπου τα ρόδα θα ανθούν,ώσπου τα λόγια θα σιγούν.
Ωσπου ανάσα μου θα γίνεις,ώσπου χαρά πια...
Θα μπορούσα να έχω ότι ζητήσω και θα έλεγα τώρα πως θέλω να ζήσω,θα μπορούσα χαρά μου να σε συναντήσω και θα ήθελα φως μου μαζί σου να σβήσω.
Μόνο για σένα τις νύχτες ρωτάω και τα μάτια μου...
Ο πυρετός σου κόκκινος μέσα μου σιγοβράζει ο λογισμός σου καυτερός
άρπαξε τη καρδιά μου, κι έχει γίνει χείμαρος-λάβα ζεστή-ατέλειωτη και σιγοκαίει διαρκώς μέσα τα σωθικά μου...
...
Τα βλέφαρα μου χάϊδεψαν την καρδιά σου και τα χείλη μου γατζώθηκαν στα δικά σου, οι λογισμοί μου με λύτρωσαν καϋμέ μου κι αφέθηκαν στην αύρα της χαράς μας...
...
Τα χάδια σου τα ζήλεψα καθώς και τα φιλιά σου, την θάλασσα την κούρσεψα καθώς και την καρδιά σου.
Την έσπειρα στα πόδια σου για ναναι η χαρά σου, και μέσα από τα μάτια σου θα...
Ωρες πολλές λαχταρώ να σε ακούσω, χίλιες σκέψεις συνθέτουν τα θέλω μου, τα χέρια μου αγγίζουν την απουσία σου, τρεμουλιάζουν τα μάτια μου για εσένα...
...
Δυο μέρες ήτανε αυτές μα ήταν τόσο λίγο, που οι λαλιές ξεχάστηκαν χωρίστηκαν στα δύο.
Κορμιά λικνίζονταν βουβά κι αντάμωναν σε ένα, αγκομαχούσαν δυνατά κυλιώντουσαν σαν ξένα
...